- Welkom,,
- Photo's
- Viswedstrijden 2008
- Topcompetitie 2008
- Dames Even Voorstellen!?
- WK dames, Spanje 2007
- Linkzz
- Reactie?!
Het WK Dames in Toledo
Hierover moet ik gewoon een stukje schrijven, want het was FANTASTISCH!!
In totaal zijn we tien dagen weggeweest waarvan we twee reisdagen, één voorbereidingsdag, vijf trainingsdagen en twee wedstrijddagen hadden. We zijn de eerste zaterdag naar Spanje toe gevlogen, en in Madrid aangekomen hebben we met z’n allen (Ingeborg Audenaerd (24) Anja Groot (19) Melissa Bisschop (17) Sandra Claessen (16) Jessica Vos (16) ik (15) coach; André Claessen en Technische Staf; Jan van Schendel), een busje gehuurd om naar ons hotel te komen gelegen nabij Toledo. Want dat was de plaats waar het WK werd gehouden dit jaar, in Canal de Castrejon. Op zondag kwamen onze spullen in de materiaalbussen aan, met coach; Martin van der Aa en Technische Staf; Ed Audenaerd.
Canal de Castrejon;
Dit water is een uitmonding van een stuwmeer, waardoor (als de energiebehoefte groot is) het water behoorlijk kan stromen. Gelukkig hadden wij hier niet zoveel last van. Het is ongeveer 40 meter breed en is ongeveer op 11.5 m. vier à vijf meter diep. Er zwemt voornamelijk catvis (Gato in het Spaans) en karper (Carp in het Spaans). Het gewicht van de karpers die we op de vaste stok vingen varieerden tussen twee en zes pond, soms had je er wel een bonus vis tussen zitten die wat zwaarder was. De oever is daar echt stijl, dus behoorlijk gevaarlijk. Er lagen veel kleine steentjes en veel gruis waardoor je kon uitglijden waardoor opzetten van je kist niet gemakkelijk was.
In het begin van de trainingsweek vingen we eigenlijk alleen maar catvis. Maar nadat er meer voer op de stekken kwam te liggen, des te meer karper er te vangen was. Hierdoor begonnen we op woensdag, de derde trainingsdag, al een mooi netje met karpertjes te vangen. We konden, doordat het niet erg hard stroomde, uit de voeten met dobbers van twee tot zes gram. En we hadden een vlagdobber van vier gram klaarliggen voor het geval dat. Onze lijnen waren ongeveer 22/100 dik, en de onderlijnen varieerden van 16/100 tot 20/100. We gebruikten karperhaken van maat 6 tot en met maat 14. Het aas wat we tot onze beschikking hadden waren maden, pellets en maïs (rode en gele). De karpers beten het beste op oranje maïs, deze oranje maïs ontstond doordat we de gele en de rode maïs in dezelfde aasdoos deden. Wat we als voer gebruikten werd ons niet verteld, om onzekerheid binnen het team te voorkomen. We mochten maximaal 17 liter voer gebruiken, elke 45 seconden moesten we een balletje bijgooien om de karper op de plek te houden. Dit was in het begin van de week wel even oefenen, want je moest aan het einde van de wedstrijd geen voer meer over hebben, maar het voer mocht voor het einde van de wedstrijd nog niet op zijn. We schoten ook met behulp van katapulten maïs op de stek om de karper echt actief te houden. Al met al was het voeren alleen al een actieve en intensieve visserij. Iets wat toch wel een heel verschil is in vergelijking met hier in Nederland, waar je soms vier uur op je kist zit te priegelen om een schele pos te vangen.
De dril van de karper is ook een verhaal apart. Het begint eigenlijk al bij het “aanslaan” van de vis. Aanslaan mag je het niet echt noemen, bij deze tak van visserij moet je echt wachten totdat de vis wegzwemt met je aas, want de vis haakt zichzelf eigenlijk. Als dit gebeurt begint de strijd pas echt. Het is de bedoeling dat je de karper snel, behendig en veilig drilt. Hierbij moet je de balans vinden tussen snelheid en de maximale kracht dat je materiaal kan hebben. Als je de karper op een gegeven moment met z’n bek boven water hebt gekregen, en hij hapt lucht, op dat moment moet je hem ook daadwerkelijk boven houden. Je moet ervoor zorgen dat hij geen tweede run kan nemen. Zolang de karper lucht moet blijven happen heeft hij geen schijn van kans om z’n weg terug te vinden in het water.
Doordat we met elastiek in onze top vissen, met deze karpers ongeveer 1.6 à 1.8 mm dik, moet je wel erg opletten dat je niet teveel delen afsteekt tijdens de dril. Want anders kom je in de problemen met het strak houden van de lijn, dit komt doordat je de lengte van je elastiek die je bij de lengte van je lijn moet optellen. Mocht het gebeuren dat je toch één deel te veel hebt afgestoken, dan zul je op je kist moeten gaan staan om de dril toch nog zo veilig mogelijk af te maken. Dit alles was dus echt geen makkie, en je moet erg goed weten met wat voor materiaal je werkt en wat de grenzen ervan zijn.
In de trainingsweek kom je in contact met echt heel veel vissers, zowel vrouwen als heren. De wereldtop loopt daar gewoon rond, echt heel super tof om zo in contact te komen met mijn eigen “helden”. Onder andere Tamasz Walter, Tom Pickering, Sandra Scotthorne, vijfvoudig wereldkampioen Alan Scotthorne, Wendy Locker en natuurlijk Livia Hajdu liepen daar rond. Waar ik zelf wel wat gesprekken mee heb gevoerd, in het Engels natuurlijk.
De “opening” van het WK op vrijdag was ook een super ervaring. Alles was echt heel groots, ik heb mijn ogen echt mogen uitkijken. Alle teams gingen vanaf een hotel in Toledo, in grote reisbussen, richting het centrum. Waar we in een grote parade richting het oude stadhuis liepen. Alle teams hadden uit hun land een vlag die in de lucht wapperde en een bordje met daarop de naam van het land. Bij ons was dat natuurlijk; Hollanda !!! Bij het stadhuis aangekomen werden we verzocht om allemaal in een grote lijn te gaan staan, hier werden foto’s en filmpjes gemaakt voor televisie, krant en zelfs radio. Binnen in het stadhuis, waar het erg krap was, werden we welkom geheten en kregen we in drie talen (Spaans, Frans en Engels) de stand van zaken e.d. te horen. Niet echt heel erg boeiend, maar wel leuk om een keer mee te mogen maken. Want ook dat hoort er natuurlijk bij.
Zaterdag, de eerste wedstrijd dag, was aangebroken. Iedereen was best gespannen maar had er vooral erg veel zin in. Ik was die dag reserve, en mocht bankrunner zijn bij Melissa. Elke visser had tijdens het WK een bankrunner achter zich staan. Deze bankrunner is een soort van doorgeefluik tussen visser en coaches, de informatie werd doorgegeven door middel van portofoons. Belangrijke informatie om door te geven aan de coaches is onder andere hoe en wat de visser vangt en natuurlijk hoe de rest van het vak de vis vangt. Op deze informatie kan de tactiek worden aangepast onder de wedstrijd, een belangrijke taak dus. Ik had dan, net als de coaches, ook nog de bevoegdheid om het vak van Melissa te betreden. Dus als ik zou willen mocht ik zelfs naast haar gaan zitten, en ik mocht haar helpen met het opzetten van de kist. Ook heeft elke visser achter zich een controleur zitten. Deze controleur let op of de regels niet worden overtreden, dus of de vis het vak niet uitzwemt e.d. Ook noteert de controleur, voor elk uur, de hoeveelheid en soort vis die je vangt. Dit is om chantage tegen te gaan, en op deze manier kan je erachter komen hoeveelste je ongeveer staat in het vak tijdens de wedstrijd.
Nadat we het aas en voer verdeeld hadden, wenste iedereen van het team elkaar succes. Vervolgens kregen we nog even een tip van Tom Pickering over de 3 C’s; be Cool, be Calm en be Concentrate. Wij hadden onze vierde C er nog aan toegevoegd; be Chill! Nu konden we met een goed gevoel vertrekken naar onze stekken. Ik zat met Melissa in vak B, helemaal op staart, nummer 14. Dus dat kleine voordeel hadden we al mee, al zegt kop of staart nog niks over de hele wedstrijd. Want het heeft ook te maken met de bodem en natuurlijk met de vis op die stek. Na het eerste signaal werd er begonnen met opbouwen, en had ik twee uur de tijd om even rond te kijken wie er allemaal in het vak zat. Bij het tweede signaal mocht het voeren beginnen, een beetje spanning zat er wel in, maar het ging heel erg netjes. En toen begon datgene waar we al een jaar voor zaten te trainen, DE wedstrijd van het jaar, HET WK dames 2007 waar wij als twee echte DRENTSE meiden de trots van Nederland mochten verdedigen. Nu konden wij met z’n tweeën, Melissa en ik, even laten zien wat wij waard waren, al hadden we er niet al te veel verwachtingen van. We deden gewoon ons ding, en dat ging het eerste uur al redelijk goed. We draaiden mooi mee in de midden moot. Nu zul je wel denken, We? Daarop is voor mij maar een antwoord, ja WE. Want we deden het samen, Melissa op de kist, en ik in mijn hoofd. Alles waarvan ik dacht wat goed was, wat anders kon of de dingen alleen maar om aan te moedigen zei ik tegen Melissa. Hierop kon zij de keuze maken of ze het daadwerkelijk uitvoerde of niet. We vertrouwden voor 200% op elkaar! En dat heeft z’n vruchten afgeworpen. Want in het tweede uur waren we de middenmoot alweer uit en draaiden we mee met de top. In laatste en beslissende uur werden er door ons nog wat mooie karpers uit het water getrokken, de eerste vijf plaatsen in het vak moest ingenomen worden door een “Drents Koppel”. Dat we daadwerkelijk eerste werden hadden we nooit verwacht! Doordat we op het laatste nummer zaten, werden we ook als laatste gewogen. Maar druk maakten we ons niet, want we hadden beiden genoten van de wedstrijd, en we waren op zich wel moe van de inspanning. Samen uit samen thuis, dus we begonnen samen aan het afbreken en opruimen van alle vismaterialen. Ondertussen kwam de weging al aardig dichtbij. Het hoogste gewicht tot onze plaats was 17420 g. gevangen door onze buurvrouw Silvina Turrini uit Italië. Nadat het leefnet met vis met moeite naar boven was, en in de weegemmer werd gegooid, liepen bij ons de spanningen wel hoog op. Hand in hand keken we naar de teller van de weegschaal. Toen deze een gewicht van 17500 aangaf begonnen we te gillen en te huilen, alle spanning kwam eruit. We hadden ons vak gewonnen!!! Met een gewicht van 18660 g. !! De rest van het team had op deze dag ook super gepresteerd; Sandra (A8), 25520 g., 6 punten | Ingeborg (C12), 12880 g., 9 punten | Anja (D9), 15940 g. 4 punten | Jessica (E3), 10920 g. 8 punten. Deze uitslagen maakten een punten gemiddelde van 28, dat ons als team op een vierde plaats neerzette. Echt geweldig! Op naar dag twee!
Op deze dag maakte Jessica plaats voor mij, en werd ze ook meteen mijn bankrunner. Iets waar ik erg blij mee was. De loting had mij op plaats 10 gezet in vak C, een plek die mij een heel erg leuke vrouwelijke controleur opleverde. Een vrouw, iets wat al zeldzaam was, die ook nog eens heel erg goed Engels beheerste. Iets wat bijna geen Spanjaard kan, Engels, of dit te maken heeft met willen of kunnen weet ik niet. Zij vertelde mij dat ze het een hele eer vond om bij de jongste deelneemster van het hele WK controleur te mogen zijn. Hierop gaf ik haar mijn SVN speldje. Ze vond dit zo leuk dat ik van haar een brievenopener kreeg in de vorm van een zwaardje, iets wat met de hand is gemaakt en echt kenmerkend is voor Toledo. Heel bijzonder dus. Hopend op geluk stak ik dit zwaardje door mijn pet heen, misschien zou het me een beetje helpen.
Na een kwartier vissen had ik er al een echt sterke karper aan hangen. Dat deze knaap 5,3 kilo zou wegen had ik toen nooit verwacht. Rustig en beheerst, met de steun van Jessica en Juul Steyn (hoofdredacteur van “Hét Visblad”), wist ik deze kanjer te drillen totdat hij vermoeid in mijn schepnet lag. Na alle inspanning zette ik trillend mijn dobber weer in, het duurde ongeveer zeven minuten en weer een karper hing eraan. Na weer een snelle maar rustige dril had ik deze vis onthaakt in mijn handen, klaar om in het net te gooien. Maar door de inspanning van de vorige dril, welke mij echt behoorlijk wat energie heeft gekost, gooide ik deze vis naast mijn net. Iets wat me echt waar nog nooit is overkomen, hierdoor raakte ik even uit balans. Vervolgens gooide ik mijn lijn weer in het water en begon met het vooruit steken van mijn hengel. Toen ik hiermee bezig was kwam mijn haak of lood vast te zitten aan de bodem. Deze heb ik niet los kunnen krijgen door het rustig heen en weer bewegen van de hengel. Dus de hengel moest weer achteruit en ik moest aan het al uitgekomen elastiek gaan trekken, met de hoop dat mijn onderlijn zou breken. Helaas gebeurde dit niet en vervolgens was ik de gehele lijn kwijt. Snel een andere topset eraan en behoorlijk gestrest ben ik weer begonnen met vissen. Wat denk je, ik krijg er nog een karper aan. Maar deze is gewoon door mijn lijn en al heen gezwommen. Gelukkig zat mijn elastiek en alles er nog aan. Nou dan zit je echt niet meer als de 4 C’s op je kist! Als alles verkeerd gaat binnen een half uurtje. Op dat moment heb ik erg veel steun gehad van Juul en Jessica, doordat zij tegen mij bleven praten, heb ik de draad weer opgepakt. Een ander lijntje er nog even opgezet, en ik begon vervolgens weer lekker vis te vangen. Dit kostte me een kwartier en toen was ik gelukkig dankzij mijn kanjers weer uit die diepe put van stress en onrust gekomen. En heb ik de wedstrijd heel lekker kunnen uitvissen. In de laatste drie minuten kreeg ik er nog een karper aan, die karper moet boven het water zijn tijdens het laatste signaal. Juul riep; TREKKEN ANOUK!! TREKKEN,, HET MAAKT ME NIET UIT WAT JE DOET!! DIT IS EEN KNALLER,, GA MAAR TOT HET UITERSTE!! ZOEK JE GRENZEN,, DESNOODS BREEKT DIE HENGEL!! TREKKEN!!... nog 30 seconden! En ik wist dat ik het niet meer zou redden, deze laatste karper was teveel voor mij. Met alle kracht die ik toen nog bezat ben ik aan die hengel gaan trekken, nog 20 seconden. Een hels kabaal, en daar gingen twee delen van mijn hengel het water in, met de karper er nog aan. Dat was echt een super gevoel, al die spanning, kracht en emotie wat in die hengel zat was ineens weg. En het signaal ging. Het was zeer vermoeidend, trillend maar tevreden klom ik van mijn kist af naar boven. Wat een wedstrijddag! Op deze dag heb ik me weten te plaatsen voor een magistrale tweede plaats in mijn vak met 21340 gram. Met dit gewicht heb ik de Engelse Wendy Locker weten te verslaan. Nummer één in mijn vak werd Marketa Novackova uit Tsjechië, met een gewicht van 27580. Dus die karper die ik naast mijn net heb laten vallen, had mij gelukkig geen eerste plek gescheeld. De rest van het team had het ook niet verkeerd gedaan. Melissa (A2), 15240 g., 12 punten | Ingeborg (B11), 10140 g., 13 punten | Anja (D1), 23440 g., 1 punt | Sandra (E4), 13760 g., 10 punten. Dit gaf ons gemiddelde van 38 punten. Samen met dag één maakte dit 66 punten, goed voor een gedeelde 5e plaats. Helaas had Duitsland 8 kilo meer vis gevangen, waardoor wij naar huis konden met een geweldige 6e plaats. Iets waar we best trots op mogen zijn voor een eerste jaar! Maar dit is zeker niet het laatste wat de wereld te horen krijgt van dit Nederlandse team, en natuurlijk van het jonge “Drentse Koppel”!